Als je later terugkijkt op zo’n gesprek, spookt er vaak van alles door je hoofd. Dan pas voel je wat het met je gedaan heeft en weet je wat je had willen zeggen. Je voelt je boos, gekleineerd of in de hoek gezet en je baalt van jezelf dat je je mond niet opengetrokken hebt. Waarom weet je op zo’n moment niet wat je moet zeggen, terwijl je normaal gesproken echt niet op je mondje gevallen bent?
Kwetsbaar
Vaak realiseren we ons niet dat het uitspreken van je gevoel om moed vraagt. Dit is voor niemand makkelijk.
Je bent namelijk kwetsbaar op zo’n moment. Is het wel waar wat je voelt? Of ben je de enige die dit zo ervaart. En is het wel professioneel om je gevoel erbij te betrekken? Hoe gaat die ander reageren als ik dit opengooi? Dit soort vragen steken vaak de kop op. Best logisch dat we op zo’n moment dus niet uitspreken wat we werkelijk denken en voelen, toch?
Vertrouwen op je gevoel
Er is ook een andere kant: vertrouwen op je gevoel en uitspreken wat jij voelt kan je echt verder helpen bij projecten die lastig gaan.
Zo sprak ik laatst een projectmanager van een gemeente die van haar samenwerkingspartners steeds de zwarte piet kreeg toebedeeld. De andere partijen namen geen enkele verantwoordelijkheid om samen het probleem aan te pakken, waardoor alle druk bij haar lag. Ze sprak dit met knikkende knieën uit tijdens het volgende gesprek en maakte de ander duidelijk wat het gedrag van die ander met haar deed. In plaats van dat de aap opnieuw op haar schouder belandde, werd het ineens een gezamenlijk probleem. Het project voelde hierdoor voor haar een stuk lichter.
Begrip krijgen
Uitspreken wat je voelt in een gesprek, kan je ook inzetten om een beter begrip te krijgen van de situatie. Een andere projectmanager had laatst een gesprek waarbij ze voelde dat haar samenwerkingspartner er niet helemaal voor ging. Ze baalde daarvan, omdat zij hem alle kansen en ruimte had gegeven, maar geen resultaten zag. Zij voelde een knoop in haar maag en wilde de relatie niet onder druk zetten. Maar zo ging het niet werken.
Ze verzamelde moed en sprak voorzichtig uit wat ze voelde. Haar gesprekspartner bevestigde dat dat gevoel klopte: hij kon er niet voor gaan en legde uit waardoor dat kwam. Ze onderzochten samen wat ervoor nodig was om dat te veranderen en pasten het proces hierop aan. De projectmanager had nu de informatie die nodig was om intern uit te kunnen leggen waarom er meer ruimte gegeven moest worden.
Voor deze beide projectmanagers was het zeker niet eenvoudig om dit te doen. Zij voelden de weerstand en de angst. Lieten die er gewoon zijn en besloten om het toch te zeggen. Met prachtige uitkomsten als gevolg.
Heb jij ook zo’n situatie?
Heb jij ook zo’n situatie? Ben jij nog moed aan het verzamelen en kan je daarbij wel een steuntje in de rug gebruiken, weet dan dat je me hiervoor kan bellen (06-25534578) of dat je een adviesgesprek kan inplannen. Je bent van harte welkom!
Meer lezen?
Wil je meer van dit soort artikelen lezen? Onder blog staan al mijn artikelen. Of je kan je gegevens hieronder achterlaten, dan stuur ik je eens per 2 tot 4 weken een update met daarin mijn nieuwste blogartikelen. Voel je vrij om mijn updates eens uit te proberen (je hebt je namelijk zo weer afgemeld).
Recente reacties