Energiedrop

Na een lange dag op kantoor stap ik in de auto. Dan begint het spel. Er ligt een appel op de stoel voor me klaar om op te eten. Maar wordt het ook een appel? Of laat ik me verleiden om bij het eerste en beste tankstation af te slaan en op jacht te gaan naar een zak drop. Niet zo maar een zak drop. Die zak met ‘harlekijntjes’ om precies te zijn. Ze roepen me. Voor ik het weet, heb ik die zak in mijn hand is het leed geschied.

Geloof me, als er een van het gezond eten is, dan ben ik het wel. Ik weet dus echt wel dat dat niet goed voor me is. Al die suikers. En – ik beken – zeker in die hoeveelheid. Toch kan ik het niet laten.

Lekker voorbeeld

Dat heeft een oorzaak. Eentje die ik liever niet wil horen. Ik eet die zak drop namelijk op, als de dag me te veel energie heeft gekost. Mijn dochter roept dan als ze de lege zak heeft gevonden in mijn auto: ‘Mama, heb je weer stress-dropjes gekocht?’ Kinderen zijn heerlijke spiegeltjes. Een venijnig stemmetje fluistert ook nog eens in mijn oor: ‘Lekker voorbeeld ben je voor je dochter, geen wonder dat ze zo’n zoetekauw is”. Je raad al wat dat doet met mijn energieniveau. Dat keldert vervolgens ergens tot ver onder het dieptepunt.

Doseren van energie

Doseren is niet mijn sterkste kant. Ik ben er eentje van gas geven. Resultaten boeken. Focussen en efficiënt werken. Het liefste alle afspraken achter elkaar op een dag. Super effectief voor de resultaten in mijn projecten. Maar niet zo zorgzaam voor mijzelf. Mijn energievaatje is niet oneindig gevuld. En in het tempo waarin ik werk, merk ik niet dat mijn energie er doorheen vliegt.

Pauzes nemen. Even buiten wandelen om op adem te komen.
Ik ken alle adviezen. Sterker nog, ik geef ze ook aan anderen. Toch laat ik me op kantoor vaak leiden door de waan van de dag. Waardoor aan het einde van de dag het vaatje tot op de bodem leeg is. Eerlijk is eerlijk: hoe graag ik ook wil, ik krijg die rem niet meer gevonden zodra ik het kantoor binnen stap.

Projectmanagement

Ik ben van nature een gevoelig persoon. Pik veel van anderen op. Positieve energie, maar ook het negatieve. Dat merk ik alleen niet altijd op tijd. Dat maakt het voor mij extra lastig om in omgevingen te werken waar veel collega’s rondlopen. Zeker als er ook nog overlegd wordt of als er veel geluid is. Combineer dat met het vak van projectmanagement. Een vak waarin je continue aangesproken wordt door collega’s iets van jou nodig hebben of met je willen afstemmen. En meestal niet met de mededeling komen dat het allemaal soepel verloopt. Die afstemming is nodig voor mijn werk. Maar na driekwart dag gaat mijn hoofd met me aan de haal.

Werken op een manier die bij mij past

Dat is de reden dat ik probeer om niet alle dagen op kantoor te werken. Ik stuur op twee dagen per week. Op dit soort dagen spreek ik vele mensen en sta ik open voor alle input die belangrijk is voor mijn projecten. De andere dagen van de week gebruik ik om weer met beide voetjes op de grond te landen en vanuit stilte te werken. Zo werk ik op een manier die bij mij past. Een manier die mijn project en mijzelf dient.

Meer lezen?

Wil je meer van dit soort artikelen lezen? Onder blog staan al mijn artikelen. Of je kan je gegevens hieronder achterlaten, dan stuur ik je eens per 2 tot 4 weken een update met daarin mijn nieuwste blogartikelen. Voel je vrij om mijn updates eens uit te proberen (je hebt je namelijk zo weer afgemeld).