Kind aan het roer van je project

Een blunder bij een opdrachtgever. Dat moment stel ik het liefst heel lang uit. Vandaag was het zo ver. Ik heb het voor elkaar gekregen om een voorstel naar het college te sturen, zonder dat de verantwoordelijk wethouder de stukken had gezien. Niet zo handig…

Mezelf afstraffen

Al snel kwam ik erachter dat ik zelf de veroorzaker was van het probleem. Nu ben ik voor mijn collega’s die steken laten vallen heel mild. Iedereen kan fouten maken. Als je er maar van leert. Dat is wat ik al mijn projectteams vertel. Maar als het om mijzelf gaat, wordt er een compleet ander register open getrokken.

Hoe komt het nou toch dat ik mezelf zo afstraf, terwijl als het een ander overkomt, ik met hele milde ogen kan kijken en het niet zo’n probleem is?

De oorzaak van het probleem

Een collega lachte om de situatie: “Hoe krijg je het voor elkaar om met succes door de mazen van een dichtgetimmerd systeem te komen? Best knap.”

Ik moest er zelf ook om lachen. Ik was eigenlijk vooral verbaasd. Ik had helemaal niet de intentie om afspraken over werkprocessen te omzeilen. Integendeel. Omdat ik van mijzelf weet dat ik soms te snel wil en hierdoor belangrijke details mis, had ik een collega ingeschakeld die heel precies is en hier veel ervaring mee heeft. In een gesprekje met haar kwam ik er snel achter dat ik toch de oorzaak van het probleem was. Ik was zelf op dat moment vooral verontwaardigd: waarom heeft niemand me dit helder en duidelijk uitgelegd als dit zo belangrijk is? Niks aan de hand. Het lost zich wel weer op, dacht ik nog.

Het kleine kind in mij

De volgende ochtend was mijn energieniveau aanzienlijk lager en mijn beleving van de situatie aanzienlijk anders. Buikpijn. Er spookte van alles door mijn hoofd. Wie is er straks kwaad? Krijg ik op mijn donder? Het kleine kind in mijzelf liet luid en duidelijk van zich horen. Ik reageerde alsof mijn moeder boos op me was.

Zachte landing

Gelukkig herkende ik de situatie en kon ik mijn volwassen projectmanagers-ik weer snel aan het roer van mijn project zetten. Ik heb de mensen geïnformeerd die hier vragen over zouden kunnen krijgen. Ik heb mijn collega die het stuk had ingediend in bescherming genomen door te melden dat ik de veroorzaker was. Al snel daarna kwam het bericht binnen: gewoon goedgekeurd en we kunnen door. Zachte landing. Opgelost.

Heb jij dat ook wel eens, dat het kleine kind in jou stiekem achter het roer van je project kruipt?

Meer lezen?

Wil je meer van dit soort artikelen lezen? Onder blog staan al mijn artikelen. Of je kan je gegevens hieronder achterlaten, dan stuur ik je eens per 2 tot 4 weken een update met daarin mijn nieuwste blogartikelen. Voel je vrij om mijn updates eens uit te proberen (je hebt je namelijk zo weer afgemeld).