Tempo maken. Door, door en nog een keer doorgaan. Hard werken. Lange avonden en soms nachten. Dat is wat ik jarenlang heb gedaan. De resultaten in die projecten: daar ging het me om. En hard werken is daarvoor nodig, dacht ik.
Overleefstand
Ik zat continue in een overleefstand, Altijd tijd te kort. Altijd rennen om de ballen hoog te houden. Altijd angst dat er een bal van de plank zou vallen. In mijn projecten. En anders wel thuis in ons gezin.
Dat gebeurde niet. Wat wel gebeurde is dat ikzelf van de plank viel. Ik verloor mezelf. En hiermee het contact met anderen. Die anderen waar ik mee samen werkte in mijn projecten. Nooit tijd voor een goed gesprek. Terwijl juist die goede gesprekken me laten zien wat er echt speelt in een project. Afstand nemen. Zien en voelen wat er echt gebeurt. Ik voelde daar geen ruimte voor.
Routine
Ik pepte me iedere ochtend op om het vol te houden. Daar heb ik inmiddels een pracht van een routine voor ontwikkeld. Mediteren, yoga, focussen op wat gelukt is, gezond eten…. Iedere dag weer. En geloof me, die technieken werken. Ze gaven me de energie om te kunnen blijven gaan. En alles werd weer geregeld.
Intussen had ik er zelf allang geen lol meer in. Natuurlijk was ik blij als er weer iets lukte. Als er een besluit lag. Een bewoner vertelde hoe blij hij was. Of een financiering die rondkwam. Maar van binnen voelde ik me ellendig. Voelde dat ik niet op koers lag. Ik zorgde voor de hele wereld behalve voor mijzelf.
Ik koos voor mezelf
En toen kwam corona…. Dat legde een vergrootglas op de situatie. De sociale horecaondernemingen waar ik jaren aan gewerkt had kregen het zwaar. Ik zag dat jaren werk zo maar ten onder zou kunnen gaan. Kinderen die thuis zaten en ineens veel meer aandacht van me nodig hadden. Mijn tijd werd verdeeld tussen mijn gezin en mijn werk. Opdrachtgevers die afwachtend toekeken wat er ging gebeuren in de wereld, waardoor ik de zomer in ging zonder inkomsten. BAM: die kwam binnen. Blijkbaar had ik wat te leren.
Dat was het moment dat ik voor mijzelf koos. Van binnen veranderde er iets in mij. Ik was klaar met al die avonden doorbuffelen. Altijd maar voor iedereen klaar staan. Ik was er ook nog.
Weer in de actiestand
Met dit thema ging ik aan de slag. Met vallen en opstaan. Wat vandaag niet afkomt, kan ook morgen. ’s Avonds op tijd stoppen zodat ik voldoende slaap kreeg. Nee zeggen. In het weekend afkoppelen. Dagelijks een wandeling. Toen pas kwam ik er achter hoe moe ik was. Dat had ik nog nooit gevoeld. En dan dat rottige schuldgevoel dat natuurlijk ook de kop op stak. Hoezo zit je hier te lummelen, je moet toch gewoon aan de slag? Heb jij er eigenlijk wel alles aan gedaan om te zorgen dat je project lukte? Een zo’n zin in mijn hoofd was al weer genoeg om me zo weer in de actiestand te zetten.
Een beetje liever geworden voor mijzelf
Toch veranderde over de tijd dat gevoel. Die zinnen in mijn hoofd klonken minder luid. Ik merkte ook hoe fijn dat andere leven was.
En dat het me veel opleverde in mijn werk: Dat ik beter aanvoel wat er speelt. Dat ik veel makkelijker zaken voor elkaar krijg als ik de tijd kan nemen om op te laden. Dat ik creatiever ben en problemen eenvoudiger oplos. Dat ik zaken kan laten gebeuren in plaats van dat ik overal bovenop zit. Dat ik kan werken aan daar waar ik op dat moment zin in heb in plaats van me te wringen in een keurslijf, Dat ik ook soms even kan buffelen voor een deadline, maar vervolgens weer terug kan schakelen. En dat ik tegen een vergadering of bijeenkomst op kan zien en dat er ook mag zijn. Ik ben gewoon een beetje liever geworden voor mijzelf. En daarmee ook voor anderen om mij heen.
Maak jij jouw projecten weer leuk?
Misschien klinkt dit voor je als een open deur. Het is ook geen rocket science wat ik vertel. Maar wel verdomd lastig om ook echt anders te gaan doen. En vol te houden. Dan val ik weer in die valkuil. Is alles weer belangrijker dan ikzelf. Het is een doorgaand proces. Iets waar ik nu continue aan werk. Waarbij ik steeds weer andere manieren ontdek om nog beter voor mijzelf te zorgen.
Hoe is dat bij jou? Wordt er veel van je gevraagd als mens in je rol als projectmanager? En verandert die hectiek van het werk nooit? Je kan je projecten weer leuk maken door jezelf op de eerste plek te zetten. Hoe je dat voor elkaar krijgt, dat is de zoektocht. Wil je hierover doorpraten? Maak dan een afspraak met me voor een gesprek.
Meer lezen?
Wil je meer van dit soort artikelen lezen? Onder blog staan al mijn artikelen. Of je kan je gegevens hieronder achterlaten, dan stuur ik je eens per 2 tot 4 weken een update met daarin mijn nieuwste blogartikelen. Voel je vrij om mijn updates eens uit te proberen (je hebt je namelijk zo weer afgemeld).
Recente reacties